دانه های زیره سبز از گیاه دارویی ، بومی شرق مدیترانه تا جنوب آسیا و متعلق به خانواده Apiaceae – عضوی از خانواده جعفری به دست می آیند. دانه های زیره مستطیلی و زرد مایل به خاکستری هستند.
دانه‌های زیره از زمان‌های قدیم به‌صورت کامل و به‌صورت آسیاب‌شده به‌طور گسترده در چندین آشپزی از فرهنگ‌های غذایی مختلف استفاده می‌شوند.
در هند، دانه های زیره برای هزاران سال به عنوان یک ماده سنتی غذاهای بی شماری از جمله کورما و سوپ مورد استفاده قرار می گیرد و همچنین ترکیبی از چندین ترکیب ادویه دیگر را تشکیل می دهد.
علاوه بر مصارف غذایی، در طب سنتی نیز کاربردهای فراوانی دارد. در سیستم پزشکی آیورودا در هند، دانه های زیره دارای ارزش دارویی بسیار زیادی هستند، به ویژه برای اختلالات گوارشی. آنها در اسهال مزمن و سوء هاضمه استفاده می شوند.
سیاه دانه یک گیاه گلدار یک ساله از خانواده است و بومی جنوب اروپا، شمال آفریقا و آسیای جنوب غربی است. زیره سیاه در منطقه خاورمیانه مدیترانه، جنوب اروپا، شمال هند، پاکستان، سوریه، ترکیه، ایران و عربستان سعودی کشت می شود.
دانه‌های سیاه‌دانه و روغن آنها سابقه طولانی در استفاده از فرهنگ عامیانه در تمدن هند و عرب به عنوان غذا و دارو دارند طعم و عطر تند و تلخی دارد و به عنوان ادویه در غذاهای هندی و به طور گسترده در غذاهای خاورمیانه استفاده می شود.
دانه سیاه دانه بو داده خشک، کاری، سبزیجات و حبوبات را طعم می دهد. سیاه دانه در غذا به عنوان افزودنی طعم دهنده در نان و ترشیجات استفاده می شود.
همچنین به عنوان یک ماده تشکیل دهنده مخلوط ادویه و همچنین مستقل از بسیاری از دستور العمل ها در غذاهای بنگالی استفاده می شود. زیره به طور سنتی به عنوان یک ماده نگهدارنده در مومیایی سازی در تمدن مصر باستان استفاده می شد.
