چوب دارچین کیلویی که پوست کنده و خشک شده برخی گونه های دارچین است. متعلق به خانواده Lauraceae. از زمان های بسیار قدیم انسان ها از آن به عنوان ادویه استفاده می کردند.
علاوه بر استفاده از آن به عنوان ادویه، از پوست و برگ های گیاه برای تولید روغن های فرار استفاده می شود. دارچین از دیرباز به عنوان یک ماده در آشپزی مورد استفاده قرار می گرفته است و یک ماده مهم در صنایع شیرینی پزی و آرایشی است.
همچنین در فرآیند مومیایی کردن در مصر باستان استفاده می شد و کتاب مقدس حاوی چندین اشاره به دارچین است. مولکول های فعال زیستی در دارچین در زمینه درمان بسیاری از بیماری ها مورد استفاده قرار گرفته اند.
از لحاظ تاریخی، وجود دارچین مهاجمان خارجی را به سریلانکا (که قبلاً سیلان نامیده می شد) جذب کرده است. اعراب تا قرن 10 تا 15 در تجارت دارچین در سرتاسر جهان مشارکت داشتند و مراقب بودند که منشاء محصول را کاملاً مخفی نگه دارند.
دسترسی به دارچین انگیزه اصلی پرتغالی ها برای حمله به سریلانکا در اوایل قرن شانزدهم بو. در طول قرن های 16 تا 17، پرتغالی ها تجارت بسیار موفقی برای صادرات دارچین به اروپا ایجاد کردند.
هلندی ها پس از تصرف جزیره در اواسط قرن هفدهم، کشت سیستماتیک دارچین را در مزارع آغاز کردند و این امر زمانی رخ داد که پادشاه سریلانکا مانع جمع آوری دارچین از جنگل ها شد.
پس از اینکه بریتانیا در سال 1796 سریلانکا را تصرف کرد، صادرات دارچین به اروپا ادامه یافت و شرکت هند شرقی بریتانیا صادرکننده اصلی آن بود .
به دلیل عوارض بالای صادراتی که توسط هلندی ها تحمیل شد، صادرات دارچین سیلان کاهش قابل توجهی داشت که جایگزین دارچین ارزان تر کاسیا شد. سریلانکا همچنان تامین کننده مهم دارچین سیلان برای مشتریان در سراسر جهان است.
بیش از 250 گونه معطر شناخته شده از جنس Cinnamomum وجود دارد که عمدتاً در آسیا و استرالیا قرار دارند. بسیاری از این گونه ها معطر هستند و به عنوان طعم دهنده استفاده می شوند.
